Τί κουραστική μέρα
συλλογίζομαι
και κλείνω την πόρτα.
Ο ύπνος ξαγρυπνά
σε αίθουσες πολύωρων συνεδριάσεων
ως την άρση της εξάντλησης
έως το πρώιμο φως
να τρίζει τα τζάμια
προκαλώντας πεισματικά
τη διάλυση της σύναξης.
Όνειρο.
Φιλμ εποχής και νουάρ
περιτέχνως δοσμένα στα προσεχώς.
Ασυνείδητο.
Μάρτυρας υπεράσπισης
απέναντι στις κατηγορίες
περί πνευματικών δικαιωμάτων.
Στις δίκες πάντοτε μιλά φρενομανώς
για κατάλευκα σεντόνια.
Εκείνα που ίπτανται πάνω από παιδικές χαρές
πετιούνται φέιγ βολάν σε γειτονιές με θόρυβο
ρίχνονται χαλάζια και ήλιοι
σε αφελή κεφάλια ανυποψίαστων περαστικών.
Ρέουν κύματα σε κρεβάτια ζωηρά.
Εκατοντάδες πτυχώσεις σχηματίζουν
σε κρεβάτια άγρυπνα.
Τί κουραστική μέρα!
Αναφωνώ
κείμενος στο ντιβάνι
των εσωτερικών μου λαβυρίνθων
γνώστη και συνηγόρου
των μυχιότερων ενορμήσεων
και πιο δυνατών επιθυμιών μου!
Έβδομη μεγάλη 